werken, Nieuw Zeeland, Great Ocean Road en wwoofen
Door: Annelies Dellink
Blijf op de hoogte en volg Annelies
24 April 2014 | Australië, Sydney
Hello wonderful people! Ik heb opnieuw weer veel te lang gewacht met het schrijven van een reisverslag, so for part 2 I’ll take you guys all the way back to January!
Het vorige verhaaltje was geeindigd in Sydney, zoekend naar een baan. Na een aantal dagen zonder resultaten hadden we het bijna opgegeven, maar tijdens een coastal walk richting Bondi Beach, net voordat ik van de rotsen af het water in wilde springen, hoorde ik mijn mobiel gaan: of ik over twee dagen de bus vanaf Brisbane naar Dulacca kon nemen om vervolgens als drover te gaan werken. Yes! Daar was ie dan, mijn droombaan. Noonga, zoals de farm heette, had voor het eerst in tien jaar zo'n last van droogte dat er niet genoeg gras meer was voor de koeien en we dus genoodzaakt waren om ‘the road’ op te gaan! De crew: twee gasten van de farm op crossmotor en quad, wat cattledogs en een duits meisje en ik te paard om een kudde van duizend hongerige koeien bij elkaar te houden. De start was een beetje stroef, omdat de mannen vrij weinig uitlegden, een ontzettend boeren accent hadden en voor of na elk woord faaackk zeiden. Maar na wat kampvuurtjes, biertjes, en the point of droving door te hebben was het een en al gekkigheid! Elke dag om 5am opstaan, the cattle uit hun nachtweitje halen met zonsopgang en in het zadel ze begeleiden via de zogenaamde stockroutes naar het volgende waterpunt. Er was overal wel gras te vinden, maar we moesten flinke afstanden afleggen om elke dag een bron met minstens 70.000L water te bereiken. Zo gingen we over het spoor, midden over de snelweg, door dichte droge bosjes met grote spinnen, afgebrande gebieden, natuurgebieden, droge creeks en door ware paradijsjes met vogels in alle kleuren. ‘s nachts kampeerden we naast de opgezette nachtpaddock voor de koetjes en aten we steak and mashed potatoes ( Voor de geintresseerden: de weg ging van Noonga naar Jackson, Miles en toen naar Wandoan) . Er ging eigenlijk altijd wel wat mis, want die eigenwijze koeien wisten de kleinste gaatjes in onze defence te vinden of ze sprongen gewoon over het hek. Dat hield het ook wel spannend, in volle gallop achter een wegrennende cow aan om hem vervolgens terug te drijven, super cool! De aussie guys waren heerlijk roekeloos: De een viel van zijn motor af knock out zodat we naar het ziekenhuis moesten racen, en een andere avond sloegen we op de vlucht voor de politie op de terugweg van de pub, door de koplampen uit te doen en heel hard een weiland in te rijden. Outback style! Verder waren de koeien ‘s nachts een keer uitgebroken en werden er zeven doodgereden door trucks, heb ik een dagje op de motor gedaan waarmee ik bij elke boomstam omviel, werden er twee kalkfjes geboren, heb ik met mijn horse geraced naast de motor en 60km/h gehaald en kwam ik flink vast te zitten (bogged) in de modder met de pick-up omdat ik niet wist dat je voor de 4wd eerst een knop moest omzetten bij de voorwielen. De lui die we onderweg tegenkwamen waren vet gastvrij, ze gaven je zomaar koffie, kleren, water, long-sleeved shirts of een douche ‘s avonds. We hadden flink lol in het zwaaien naar truckers langs de weg en er badass uit te zien door de zweep eens flink boven ons hoofd te laten knallen. Toch kon het ook wel zwaar werk zijn zoals sommige dagen van 7 tot 6 op het paard in 40 degrees met een kleine voorraad water, door gebieden met veel stof of scheldwoordopwekkende vervelende koeien die belsuiten de andere kant op te gaan. Na zes weken was het dus wel mooi geweest. Maar holy-g wat een avontuur! Dit was een stukje Australia die niet heel veel mensen zullen zien, en ik zal deze tijd als cowgirl niet snel vergeten! 5pm, prachtige oranje ondergaande zon, een koud biertje, mijn stoere paardje geduldig wachtend, papegaaien en kangaroos rondom en een mega kudde koeien die hun laatste gras van de dag pakken. That was a bloody fackin good job.
Ik ben alweer veel te enthousiast aan het typen dus ik zal Nieuw Zeeland proberen kort te houden! De tijd dat ik aan het droven was had Hanneke een au-pair baantje in Tennant Creek, en we hadden elkaar weer gemeet in Brisbane om naar Auckland te vliegen!
We hadden genoeg van de bus, dus voor ons nieuwe avontuur hadden we een campervan gehuurd met de lelijkste beschildering ever! (voor ingewijdden: Gonzo van Fear and loathing in LA). Maar het had everything we needed , dus zo hebben we meer dan 5500km gereden met ons bakkie, die trouwens niet heel snel de berg opging, het noorder en zuidereiland verkend! Op het noordereiland zijn we een donkere non-touristic grot in gegaan en tot middelhoog water naar het eind gelopen/ gewaad waar allemaal glowworms op het plafond zaten. We hebben de mega native kauri-boom Tane Mahuta gezien, zijn op de treaty grounds geweest waar we de Maori culture beter hebben leren kennen en je kan natuurlijk niet NZ verlaten zonder Hobbiton te hebben gezien. Op het noordereiland waren veel vulkanisch actieve gebeiden wat we wel gaaf vonden, dus we zijn naar een park geweest met spuitende gijsers, kokende modder en zwaveldampende watertjes. Ergens in een verlaten dorpje hebben we in een door de aarde opgewarmde poel gelegen die niet comfortabel heet was en we hebben de Tongariro crossing in dik zes uur gelopen over een actieve vulkaan (en langs Mt Doom van LOTR). Als mooie afsluiting zijn we nog uit een vliegtuig gesprongen boven Lake Taupo! Een skydive vonden we wel een ‘it’s now or nevertje’ en het was ontzettend kicke en heel snel voorbij! Toen zijn we naar Wellington gereden waar de ferry ons naar Picton op het zuidereiland bracht. Hier waren veel gave National Parks, zoals Abel Tasman waar we gekayakt hebben en gehiked in een fernjungle. Next stop was Kahurangi NP, waar we door een groen mossig mistig sprookjesbos hebben gewandeld waar je bijna elfjes en kabouters zou verwachten. Daarna zijn we naar de Fox Glacier gereden en hebben we met een guide een stuk van het ijs beklommen. Vrij ver naar het zuiden hebben we lang gereden voor we bij Milford Sounds uitkwamen, een soort fjorden maar dan nog ff wat mooier! In Dunedin bij de eastcoast zijn we naar de chocolade fabriek geweest en hebben we the blue penguins bij schemer aan land zien waggelen. Bij Mount Cook hebben we een stargaze gedaan op een van de donkerste plekken op aarde waar we er weer op werden gewezen hoe damn groot the universe is. Dat waren zo'n beetje de hoogtepunten! De steden zelf zijn niks aan, het mooie van NZ zit hem duidelijk in de super mooie omgevingen en uitzichten! Er waren ontzettend smalle kronkelende berg weggetjes en lange wegen waar je geen hond tegen kwam. Na elke bocht kwam er weer een nieuwe stunning view waar je zeker goed films kan opnemen. We hadden veel gekampeerd op simpele zogenaamde DOC campsites, waarbij je middenin deze fotogenieke gebieden kon kamperen.
Helaas praten de bergen niet en stonden we o pde camping vooral nasat grijze koppies met dikke campers. En omdat Hanneke en ik toch wel sociale dieren zijn hadden we ontzettend zin in ons volgende avontuur: The Great Ocean Road hitch-hiken en couchsurfen! ( the main reason was eigenlijk dat ons geld na NZ vrijwel op was en we wel moesten besparen op hostels en buspassen ;) Dus vanaf Sydney zijn we delen hitchend en delen met de bus naar Melbourne gereisd met een aantal gezellige onverwachtte tussenstops. The G.O. Road begint ergens onder Melbourne en gaat via de kust richting Adelaide. Het hitchen was appeltje eitje omdat veel toeristen deze weg afleggen, zodat we bij fransen, duitsers en engelsen in de auto belandden! Meest memorabele couchsurf was in Apollo Bay, waar we in het huis van a bunch of surf hippies en Ieren een groot huisfeest hadden gebouwd. Daarna nog de 12 apostellen gezien en hebben we een dikke crayfish voor ontbijt gegeten bij een marinebioloog in Mt. Gambier en vanaf daar in een keer de lange rit naar Adelaide gefikst. Zo waren we in een paar dagen van Melbs naar Adelaide gehitched! Echt een gezellige, goedkope en spannende manier van reizen omdat je nooit weet waar je uitkomt! Maar zo gaaf omdat die bloody gastvrije Aussies je heel graag de mooiste plekjes willen laten zijn.
Toch was het ook wel een vermoeiende week, dus we vonden het ook wel fijn dat de volgende bezigheid lekker wwoofen zou zijn! Voor degene die hier nog niet van gehoord hebben: wwoofen is een gezin helpen op een organic farm in ruil voor eten en accommodatie! Ons eerste weekje was op een schattig boerderij in the green hills van Mt. Barker vlakbij Adelaide waar ze koeien, paarden, kippen, honden, katten een melkgeit, fruitbomen, een moestuin en een puberende dochter hadden. Ondanks de regen een leuke tijd gehad en heerlijk vers gegeten. Geitenmelk met muesli en zelf geplukte haan voor dinner is wel even anders dan het backpackersvoedsel! Ons tweede weekje was in een groot huis vlak bij Melbourne waar ze schattige rondrennende zwart-witte babyvarkentjes hadden en wat schapen, ganzen en wilde wombats. de boer nam ons als dank mee naar The Melbourne Cricket Ground, een groot stadion waar we een exciting game of aussie footy hebben toegejuigd! Ik hoop niet dat ik hier vijanden mee maak maar football is zo veel leuker om te zien dan voetbal! ongeremd tacklen en geen gepiep.
Nu wordt het toch al wat frisser met die Australische herfst, en we hebben ook niet echt geld/zin meer om weer helemaal terug naar het warmere nooden van OZ af te reizen. Uluru en Perth zijn ook echt een rot end... Wat nu? Naar huis? Neehhh, we hebben nog ff, laten we er een compleet ander avontuur aan vast plakken en nog even een maand Thailand en Cambodja verkennen! De ticket is al geboekt voor 28 april, en vanavond rijden we met een vriend mee naar Sydney voor het laatste weekend op Australische bodem. De tijd Down Under is echt veel te snel gegaan en het voelt raar om te vertrekken, maar ik heb ook ontzettend zin om het oosterse wereldje te zien! Ik hou jullie op de hoogte,
CHEERS! xxx
Het vorige verhaaltje was geeindigd in Sydney, zoekend naar een baan. Na een aantal dagen zonder resultaten hadden we het bijna opgegeven, maar tijdens een coastal walk richting Bondi Beach, net voordat ik van de rotsen af het water in wilde springen, hoorde ik mijn mobiel gaan: of ik over twee dagen de bus vanaf Brisbane naar Dulacca kon nemen om vervolgens als drover te gaan werken. Yes! Daar was ie dan, mijn droombaan. Noonga, zoals de farm heette, had voor het eerst in tien jaar zo'n last van droogte dat er niet genoeg gras meer was voor de koeien en we dus genoodzaakt waren om ‘the road’ op te gaan! De crew: twee gasten van de farm op crossmotor en quad, wat cattledogs en een duits meisje en ik te paard om een kudde van duizend hongerige koeien bij elkaar te houden. De start was een beetje stroef, omdat de mannen vrij weinig uitlegden, een ontzettend boeren accent hadden en voor of na elk woord faaackk zeiden. Maar na wat kampvuurtjes, biertjes, en the point of droving door te hebben was het een en al gekkigheid! Elke dag om 5am opstaan, the cattle uit hun nachtweitje halen met zonsopgang en in het zadel ze begeleiden via de zogenaamde stockroutes naar het volgende waterpunt. Er was overal wel gras te vinden, maar we moesten flinke afstanden afleggen om elke dag een bron met minstens 70.000L water te bereiken. Zo gingen we over het spoor, midden over de snelweg, door dichte droge bosjes met grote spinnen, afgebrande gebieden, natuurgebieden, droge creeks en door ware paradijsjes met vogels in alle kleuren. ‘s nachts kampeerden we naast de opgezette nachtpaddock voor de koetjes en aten we steak and mashed potatoes ( Voor de geintresseerden: de weg ging van Noonga naar Jackson, Miles en toen naar Wandoan) . Er ging eigenlijk altijd wel wat mis, want die eigenwijze koeien wisten de kleinste gaatjes in onze defence te vinden of ze sprongen gewoon over het hek. Dat hield het ook wel spannend, in volle gallop achter een wegrennende cow aan om hem vervolgens terug te drijven, super cool! De aussie guys waren heerlijk roekeloos: De een viel van zijn motor af knock out zodat we naar het ziekenhuis moesten racen, en een andere avond sloegen we op de vlucht voor de politie op de terugweg van de pub, door de koplampen uit te doen en heel hard een weiland in te rijden. Outback style! Verder waren de koeien ‘s nachts een keer uitgebroken en werden er zeven doodgereden door trucks, heb ik een dagje op de motor gedaan waarmee ik bij elke boomstam omviel, werden er twee kalkfjes geboren, heb ik met mijn horse geraced naast de motor en 60km/h gehaald en kwam ik flink vast te zitten (bogged) in de modder met de pick-up omdat ik niet wist dat je voor de 4wd eerst een knop moest omzetten bij de voorwielen. De lui die we onderweg tegenkwamen waren vet gastvrij, ze gaven je zomaar koffie, kleren, water, long-sleeved shirts of een douche ‘s avonds. We hadden flink lol in het zwaaien naar truckers langs de weg en er badass uit te zien door de zweep eens flink boven ons hoofd te laten knallen. Toch kon het ook wel zwaar werk zijn zoals sommige dagen van 7 tot 6 op het paard in 40 degrees met een kleine voorraad water, door gebieden met veel stof of scheldwoordopwekkende vervelende koeien die belsuiten de andere kant op te gaan. Na zes weken was het dus wel mooi geweest. Maar holy-g wat een avontuur! Dit was een stukje Australia die niet heel veel mensen zullen zien, en ik zal deze tijd als cowgirl niet snel vergeten! 5pm, prachtige oranje ondergaande zon, een koud biertje, mijn stoere paardje geduldig wachtend, papegaaien en kangaroos rondom en een mega kudde koeien die hun laatste gras van de dag pakken. That was a bloody fackin good job.
Ik ben alweer veel te enthousiast aan het typen dus ik zal Nieuw Zeeland proberen kort te houden! De tijd dat ik aan het droven was had Hanneke een au-pair baantje in Tennant Creek, en we hadden elkaar weer gemeet in Brisbane om naar Auckland te vliegen!
We hadden genoeg van de bus, dus voor ons nieuwe avontuur hadden we een campervan gehuurd met de lelijkste beschildering ever! (voor ingewijdden: Gonzo van Fear and loathing in LA). Maar het had everything we needed , dus zo hebben we meer dan 5500km gereden met ons bakkie, die trouwens niet heel snel de berg opging, het noorder en zuidereiland verkend! Op het noordereiland zijn we een donkere non-touristic grot in gegaan en tot middelhoog water naar het eind gelopen/ gewaad waar allemaal glowworms op het plafond zaten. We hebben de mega native kauri-boom Tane Mahuta gezien, zijn op de treaty grounds geweest waar we de Maori culture beter hebben leren kennen en je kan natuurlijk niet NZ verlaten zonder Hobbiton te hebben gezien. Op het noordereiland waren veel vulkanisch actieve gebeiden wat we wel gaaf vonden, dus we zijn naar een park geweest met spuitende gijsers, kokende modder en zwaveldampende watertjes. Ergens in een verlaten dorpje hebben we in een door de aarde opgewarmde poel gelegen die niet comfortabel heet was en we hebben de Tongariro crossing in dik zes uur gelopen over een actieve vulkaan (en langs Mt Doom van LOTR). Als mooie afsluiting zijn we nog uit een vliegtuig gesprongen boven Lake Taupo! Een skydive vonden we wel een ‘it’s now or nevertje’ en het was ontzettend kicke en heel snel voorbij! Toen zijn we naar Wellington gereden waar de ferry ons naar Picton op het zuidereiland bracht. Hier waren veel gave National Parks, zoals Abel Tasman waar we gekayakt hebben en gehiked in een fernjungle. Next stop was Kahurangi NP, waar we door een groen mossig mistig sprookjesbos hebben gewandeld waar je bijna elfjes en kabouters zou verwachten. Daarna zijn we naar de Fox Glacier gereden en hebben we met een guide een stuk van het ijs beklommen. Vrij ver naar het zuiden hebben we lang gereden voor we bij Milford Sounds uitkwamen, een soort fjorden maar dan nog ff wat mooier! In Dunedin bij de eastcoast zijn we naar de chocolade fabriek geweest en hebben we the blue penguins bij schemer aan land zien waggelen. Bij Mount Cook hebben we een stargaze gedaan op een van de donkerste plekken op aarde waar we er weer op werden gewezen hoe damn groot the universe is. Dat waren zo'n beetje de hoogtepunten! De steden zelf zijn niks aan, het mooie van NZ zit hem duidelijk in de super mooie omgevingen en uitzichten! Er waren ontzettend smalle kronkelende berg weggetjes en lange wegen waar je geen hond tegen kwam. Na elke bocht kwam er weer een nieuwe stunning view waar je zeker goed films kan opnemen. We hadden veel gekampeerd op simpele zogenaamde DOC campsites, waarbij je middenin deze fotogenieke gebieden kon kamperen.
Helaas praten de bergen niet en stonden we o pde camping vooral nasat grijze koppies met dikke campers. En omdat Hanneke en ik toch wel sociale dieren zijn hadden we ontzettend zin in ons volgende avontuur: The Great Ocean Road hitch-hiken en couchsurfen! ( the main reason was eigenlijk dat ons geld na NZ vrijwel op was en we wel moesten besparen op hostels en buspassen ;) Dus vanaf Sydney zijn we delen hitchend en delen met de bus naar Melbourne gereisd met een aantal gezellige onverwachtte tussenstops. The G.O. Road begint ergens onder Melbourne en gaat via de kust richting Adelaide. Het hitchen was appeltje eitje omdat veel toeristen deze weg afleggen, zodat we bij fransen, duitsers en engelsen in de auto belandden! Meest memorabele couchsurf was in Apollo Bay, waar we in het huis van a bunch of surf hippies en Ieren een groot huisfeest hadden gebouwd. Daarna nog de 12 apostellen gezien en hebben we een dikke crayfish voor ontbijt gegeten bij een marinebioloog in Mt. Gambier en vanaf daar in een keer de lange rit naar Adelaide gefikst. Zo waren we in een paar dagen van Melbs naar Adelaide gehitched! Echt een gezellige, goedkope en spannende manier van reizen omdat je nooit weet waar je uitkomt! Maar zo gaaf omdat die bloody gastvrije Aussies je heel graag de mooiste plekjes willen laten zijn.
Toch was het ook wel een vermoeiende week, dus we vonden het ook wel fijn dat de volgende bezigheid lekker wwoofen zou zijn! Voor degene die hier nog niet van gehoord hebben: wwoofen is een gezin helpen op een organic farm in ruil voor eten en accommodatie! Ons eerste weekje was op een schattig boerderij in the green hills van Mt. Barker vlakbij Adelaide waar ze koeien, paarden, kippen, honden, katten een melkgeit, fruitbomen, een moestuin en een puberende dochter hadden. Ondanks de regen een leuke tijd gehad en heerlijk vers gegeten. Geitenmelk met muesli en zelf geplukte haan voor dinner is wel even anders dan het backpackersvoedsel! Ons tweede weekje was in een groot huis vlak bij Melbourne waar ze schattige rondrennende zwart-witte babyvarkentjes hadden en wat schapen, ganzen en wilde wombats. de boer nam ons als dank mee naar The Melbourne Cricket Ground, een groot stadion waar we een exciting game of aussie footy hebben toegejuigd! Ik hoop niet dat ik hier vijanden mee maak maar football is zo veel leuker om te zien dan voetbal! ongeremd tacklen en geen gepiep.
Nu wordt het toch al wat frisser met die Australische herfst, en we hebben ook niet echt geld/zin meer om weer helemaal terug naar het warmere nooden van OZ af te reizen. Uluru en Perth zijn ook echt een rot end... Wat nu? Naar huis? Neehhh, we hebben nog ff, laten we er een compleet ander avontuur aan vast plakken en nog even een maand Thailand en Cambodja verkennen! De ticket is al geboekt voor 28 april, en vanavond rijden we met een vriend mee naar Sydney voor het laatste weekend op Australische bodem. De tijd Down Under is echt veel te snel gegaan en het voelt raar om te vertrekken, maar ik heb ook ontzettend zin om het oosterse wereldje te zien! Ik hou jullie op de hoogte,
CHEERS! xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
